Jako potomek Łemków wypędzonych ze swojej rodzinnej ziemi chylę czoła przed autorami tej strony, którzy niechybnie poświęcili wiele czasu i serca, żeby stworzyć to dzieło dokumentujące historię małej wsi.
Ogrom pracy jaki został włożony w stworzenie tego dokumentu napawa optymizmem, w czasach, w których historia tych ziem idzie w zapomnienie.
Od lat przemierzam te strony w poszukiwaniu dawnego życia, odnajdując szczątki spalonych wsi, zagubione wśród głuszy cmentarze, i stare drzewa owocowe, które świadczą o tym, że kiedyś tutaj kwitło życie.
Coraz mniej jest ludzi, którzy dokumentują historię mieszkańców często małych wsi, którzy kiedyś tutaj wiedli szczęśliwe życie przerwane wojną i wydarzeniami, które potem nastąpiły.
W szkołach tego nie uczą, więc musimy sami wziąć w swoje ręce edukację młodego pokolenia, zanim ta historia pójdzie zupełnie w zapomnienie.
Ta ziemia skrywa wiele tajemnic, których odkrywanie wzięli na siebie lokalni kronikarze.
Smutnym zakończeniem tej historii jest to, że tego dzieła podjęli się ludzie będący daleko stąd, natomiast mieszkający tutaj ludzie nie przejawiają potrzeby zgłębienia historii ziemi, na której mieszkają.
Zapomnieć o własnych korzeniach, to jakby zatracić własną duszę.
Dlatego też doceniam i podziwiam pracę autorów tej strony, jako że wspólnie dzielimy ten sam poziom wrażliwości i zrozumienia.
Warto wspierać tego rodzaju przedsięwzięcia, bo być może to są już ostatnie kroniki tych ziem.
Z podziękowaniem dla twórców – Ryszard Tutko – Łemko.